Een non klampte zich deze week vast aan de vrijheid nadat een Hof een verzoek verwierp tot opschorting van een twee jarige gevangenisstraf in 2010 uitgevaardigd voor het fysiek en psychologisch misbruik van kinderen die aan haar zorg waren toevertrouwd.
Agnieszka F., bekend onder haar religieuze naam zuster Bernadette, is de voormalige directeur van het Speciale Onderwijs Centrum van de Zusters van St. Borromeo in Zabrze, Śląsk, waar ze van 1991 tot en met 2007 werkte. Het centrum was een kindertehuis voor zieke en arme kinderen uit de omgeving. Agnieszka F. was oorspronkelijk veroordeeld en hoorde in 2010 een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee jaar tegen zich eisen voor het mentaal en fysiek misbruiken van kinderen in haar zorg, het aanzetten van anderen tot daden van pedofilie en het stimuleren van oudere kinderen om jongere kinderen fysiek te misbruiken. Deze straf werd door het Hof van beroep in 2011 gewijzigd die opdracht gaf dat Agnieszka F. haar straf in de gevangenis in Wrocław diende uit te zitten. Haar advocaten hebben tot nu toe de non uit de gevangenisweten te houden door te pleiten dat ze aan een slechte gezondheid lijdt en vanwege haar leeftijd. Agnieszka F. is nu 59.
Op donderdag, verwierp het Hof het laatste verzoek tot schorsing van de gevangenisstraf maar zuster Bernadette heeft zeven dagen om in beroep te gaan. Als zoals wordt gedacht haar verdediging een beroep indient, zal de Arrondissementsrechtbank in Gliwice een datum moeten bepalen om haar te horen. Dit betekent dat een definitieve uitspraak nog steeds enkele maanden verwijdert zou kunnen zijn. De non’s advocaat verliet het Hof zonder met de verslaggevers te spreken, hoewel in een later interview gegeven aan het Poolse Persagentschap (PAP) beweerde Edward Baraniecki dat de aandacht die de zaak getrokken had, het recht genegeerd had. Officier van Justitie Michał Szulczyński vertelde TVN dat gedurende het onderzoek en de berechting, Agnieszka F. geen berouw had getoond en geloofde dat ze onschuldig was.
De wortels van dit verhaal kunnen getraceerd worden tot en met 2006 toen Gazeta Wyborcza een onderzoek publiceerde naar de verdwijning en de dood van een 8-jarige jongen Mateusz Domaradzki. Een jonge man, Tomasz, die had vroeger inwoner was van het zusters van St. Borromeo kindertehuis gaf later toe dat hij en zijn neef Mateusz seksueel misbruikt hadden vóór het doden van hem. Ze werden tot 25 jaar gevangenisstraf veroordeeld, maar tijdens het onderzoek onthulde Tomasz hoe het er in het kindertehuis aan toe ging. Een later onderzoek toonde een catalogus van misbruik door de zusters verstrekt onder de titel van discipline en straf.
Tvn24 meldde deze week ook, dat een 21jarige man aangehouden voor aanvallen van twee tiener meisjes, 30 verkrachtingen had toegegeven. Hij is ook een voormalig inwoner van het Zusters van St. Borromeo tehuis.
We vonden enkele van de citaten hieronder die zijn gerelateerd aan het verhaal vrij verontrustend.
Hier zijn een paar uittreksels van de slachtoffers spreken over wat zij ervaren hebben:
“Zij kwamen de eerste keer in de nacht naar mij toe, toen ik zes jaar oud was. Ik was aan het slapen en een oudere jongen ontkleedde me en gaf me opdracht om bepaalde dingen te doen. Ik vertelde het meteen aan zuster Bernadette en ik was echt bang, omdat ze niet reageerde. Later, kwamen anderen naar mij toe. Ze vroegen of de jongens het al met mij gedaan hadden. Ze zeiden dat het ook met hen was gebeurd. Niemand deed iets dienaangaande. Dus, we zorgden voor onszelf.”
“De zusters moesten reageren op onze zelfmoordpogingen. Ik nam de meest krachtige hallucinogenen, dus ze belde een ambulance. Later, in het ziekenhuis, zeiden ze, ‘hij dacht dat het snoepjes waren’. De vreemdste was dat hun verklaringen onzinnig waren, maar iedereen geloofde hen.”
“Ik werd naar het tehuis gestuurd na een party bij mijn ouders thuis. Ik was 18 maanden oud. De zusters zeiden: ‘je moeder is waardeloos, je bent een idioot, een waardeloze kleine hoop stront.’ Zij sloegen ons voor om het even wat. Het ergste was als je ’s nachts in bed geplast had of lawaai maakte. Zij hielden van totale stilte.”
”Soms vroegen zij de oudere jongens om hulp. ‘Leer ze een lesje,’ zeiden ze. Dan namen ze ons mee naar de “star”. Dat is zoals wij de zolder noemen, waar een ster in de vloer aanwezig was. Daar de jongens ontdeden ons van onze kleding, en sloegen ons totdat we bloedde. De zusters keken toen.”
“Acht zusters werkte in het tehuis. Er was geen psycholoog. Alle zusters paste het straf systeem toe dat was opgelegd door de directeur. Kleine meisjes werden gestraft door hun mond te wassen met zeep, vastgebonden aan een pilaar of een radiator, badend in koud water.”
“Een vriendin kwam naar me toe, haar arm was opgezwollen, helemaal gekneusd, ze huilde. Één van de zusters had haar aan een radiator vastgebonden en haar achtergelaten.”
“Als je, je eten niet op at, werd je gezicht er in geduwd. Als je braakte, dwongen zij je, je braaksel op te eten.”
Commentaren door één van de verslaggevers na de zaak:
“De kinderen vertelde me dat de zusters hen dagelijks sloegen, vaak totdat ze bloedde. Zij noemden de kinderen, ‘ perverselingen, kleine hopen stront, idioten en waardeloos. “
“Ze vertelde me hoe jonge kinderen voor de nacht werden opgesloten, alleen in een kamer met 20 jarige jonge mannen. Sommigen zeiden dat een straf het was voor het in bed plassen, anderen zeiden dat de zusters niet uitlegden waarom ze er moesten slapen. Als kinderen aan zuster Bernadette rapporteerden dat ze gemolesteerd waren, deed ze er niets aan, hooguit noemde ze de kinderverkrachters perverselingen en zuiplappen en sloeg ze in het gezicht.”
En een reactie op de zaak van een van de collega’s van de veroordeelde non:
“We weten niet wat ze [de zusters] te verduren hebben gehad. Dit zijn de kinderen van drugsverslaafden en alcoholisten. Zelfs in een kind zo jong als drie jaar, kan de duivel zitten.”
