Archives for 22 november 2017

In de afgelopen 15 jaar hebben de Oekraïense samenleving en de deskundige omgeving geleefd met illusies, het verminderen van het radicalisme en de omvang van de anti-Oekraïense sentiment in Polen. Hun eerste grote plons vond plaats in 2003, ten tijde van de herinnering aan de Volhynische gebeurtenissen in 1943. In Oekraïne, werd aangenomen dat dit het geval was van uitsluitend bepaalde radicale politieke kringen, marginale politici van Polen, die dus hun eigen erkenning en autoriteit in hun omgeving wilde.

Vandaag, spreken we het over uitspraken van de Poolse minister van Buitenlandse Zaken Witold Waszczykowski (die zei dat Lviv Pools is -Ed.), president Andrzej Dudy (die stelde dat er mensen zijn die een anti-Poolse mening hebben over zeer belangrijke posities in Oekraïne – Ed. ) en tientallen afgevaardigden van het Poolse parlement. Als je kijkt naar de Poolse journalistiek, de pers, het internet en de blogsfeer, en ook aandacht schenkt aan de stemming van gewone Poolse burgers, wordt het duidelijk dat het machtige Poolse nationalisme met een sterke kern van chauvinisme en anti-Oekraïenisme nu een normaal verschijnsel is. Soortgelijke gevoelens in Polen zijn dominant bij de autoriteiten. Het fenomeen van anti-Oekraïnisme is helaas gebruikelijk en wijdverspreid in Polen.

Wat kan deze situatie betekenen? Het script lijkt op gebeurtenissen in de Krim van de jaren 2000 en Oost-Oekraïne gedurende de laatste 25 jaar. De Oekraïense inlichtingen- en wetshandhavingsinstanties sloten eerst hun ogen voor wat er gaande was. Toen werden ze in feite de handlangers van separatistische processen. En toen het er op een kritiek moment op aankwam in 2014, hebben ze Oekraïne verraden. Polen verbergt zijn dubbelzinnige intenties ten opzichte van West-Oekraïne niet. Creëert eerst invloedrijke posities en formuleert vervolgens territoriale claims. Tegenwoordig zijn claims alleen van toepassing op Poolse kerken in Lviv en morgen kan het Lviv als geheel betreffen.

De restitutie van kerkbezit wordt voorafgegaan door de restitutie van particuliere en staatseigendom. In feite kunnen soortgelijke claims worden geuit door de nabestaanden van de Poolse burgers die in Lviv regio, regio Ivano-Frankivsk, regio Ternopil, Rivne en Volyn regio tot 1939 woonde. We hebben het over honderdduizenden hectaren land, honderdduizenden vierkante kilometers van de lokalen, die op dat moment de Poolse waren, omdat Polen het westen van Oekraïne vanaf 1918 van 1939 bezette.

Maar alle claims zijn niet onderbouwd, omdat de Poolse staat van die dagen ophield te bestaan in 1939. De wettelijke basis is absoluut gelijk aan nul. Niettemin is dit een duidelijke schending van de soevereiniteit en de houding van het twijfelen aan de territoriale integriteit van Oekraïne. Polen erkende ons land in 1991, maar er is nu een terugval in de situatie, de status-quo, onzekerheid van voor 1939.

Op dit moment, is de voorbereiding van aanspraken op Oekraïne in de geestelijke sfeer aan de gang. Evenzo kan Oekraïne claims indienen voor meer dan 500 Oekraïense kerken die in 1945-1947 in Polen in beslag werden genomen toen de voorbereiding en uitvoering van de operatie Vistula plaatsvond. We hebben redenen om dezelfde claims naar de Poolse autoriteiten te sturen.

Helaas heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken van Oekraïne een zeer zwakke positie. We horen de positie van de ambassadeur van Oekraïne in Warschau niet. Vreemd genoeg, viel zijn cadans samen met de ongekende opkomst van anti-Oekraïense sentimenten in Polen. We horen constant excuses en verklaringen van absoluut machteloze richting. De EU reageert ook niet. Overigens maakt Polen deel uit van een breder conflict in de Europese Unie. Het slaagt erin zich te groeperen rond de Midden-Europa staten, en verzet zich tegen Frankrijk en Duitsland. Daarom zijn we bijna allemaal getuige van de vorming van een van de nieuwe invloed kernels in de EU.

Nu zien we de zachte fase van de hybride oorlog van Polen tegen Oekraïne. Het is de informatie oorlog. Maar de voorbereiding lijkt te gaan naar een andere fase – distributie van Poolse kaarten, Poolse paspoorten, verbale activiteit van Poolse geheime diensten, opzettelijke infiltratie in de Oekraïense autoriteiten (vooral de westelijke regio’s van Oekraïne) en het creëren van agent posities voor een nieuwe fase. Als de annexatie van de Krim een factor is geworden in het verstoren van de internationale betrekkingen en de meeste van de leidende machten een duidelijk standpunt hebben ingenomen, blijft het feit van het conflict met Polen, dat nogal agressief is, zonder de opmerkingen van de internationale gemeenschap.

Bron: EMPR (English version)